Emoties. Het hoort erbij. In de jaren dat wij pleegouder zijn, leer ik mijzelf meer en meer kennen. Een ontdekkingsreis optima forma. Laatst las ik pleegouder zijn is ‘een nieuw leven’.

Wat mijn ‘nieuwe leven’ kenmerkt is:

• De zorgen voor een kind uit een ander gezin.
• ‘Werken’ aan het welbevinden van een kind.
• Samenwerken met mijn partner, leerkrachten, instanties, familie. Regelmatig overleggen met partijen horen bij het organiseren van ons welbevinden.
• Een saai leven….hoewel het allerminst  saai is. Regelmaat, rust en ritme, zijn de basis voorwaarden voor veiligheid en die leven wij na. ‘Back to basic’ noem ik het, maar de weg naar de basic is al een uitdaging omdat het niet vanzelfsprekend is. Een saai leven, daar gedijen pleegkinderen goed bij.

Wat een heftigheid als er iets nieuws gebeurd, (lees; iets wat ik niet voor mogelijk heb gehouden) en ik mijzelf eerst door de eerste emoties heen sluis.  Wat doet dit met mij? En wat heb ik te doen?

Telkens als mijn wereld een ‘gebruiksaanwijzing’ presenteert of ongevraagd advies geeft,  probeer ik mijn gevoelens te peilen en in alle wijsheid een besluit te nemen. Het is tenslotte een kind met zijn geschiedenis en ik ben een ‘vreemde’ eend in de bijt. Ik heb rekening houden met zijn achtergrond, maar waar doe ik wijs aan en wat is wijs om mijn vertrouwen te houden?

Want:

Trauma sensitief begeleiden is onder andere omgaan met overactieve stressreacties van het kind.

Als spil van de omgeving van het kind, zoals  familie, instanties en hulp, ben je onderdeel van een samenwerking. Hierin heb je om te gaan met verschillende belangen.

Bewustwording van jouw eigen strategieën zijn noodzaak. Ken je eigen 4 V/A-reacties. Oftewel welke patronen heb jij zelf ontwikkeld om met onvoorspelbare situaties te dealen? Onderzoek dit: vechten, vluchten, bevriezen of aanpassen.

Zelfzorg is nodig; er met regelmaat ‘uitstappen’ zorgt dat spanning en ontspanning elkaar afwisselen. Het zorgt voor het welbevinden van het gezin.

Het vormingsproces naar eigen normen en waarden verloopt bij eigen kinderen veel natuurlijker dan bij pleegkinderen. Dat maakt dat adviezen van de omgeving ons uit het lood kunnen slaan of niet aanslaan. Om dit kenbaar te maken aan de omgeving is een document opgesteld door Inge Vanderweege. Die deel ik graag in deze link.

Wil jij meedoen met de training Het Goede Gesprek van één dag? Meld je aan via deze link.

Omdat pleegouders meer verdienen voor het runnen van een pleeggezin.