De machteloosheid, de wanhoop die je naar het hoofd stijgt in het vinden van oplossingen, een samenwerking met instanties, partijen en de omgeving, kan je behoorlijk bezig houden.
In de ‘onderstroom’ van samenwerken is het niet bij alle partijen bekend dat de kwetsbaarheid een gave is die veel pleegouders bezitten. Zij hebben deze (door)ontwikkeld in het voortraject van onderzoeken waar hun hele ziel en zaligheid op tafel is gedeeld. Daarbij het weloverwogen besluit om pleegouder te worden, na veel (zelf) onderzoek.
Omgekeerd is het zo dat groei en ontwikkelingen van omliggende partijen vaak niet gedeeld wordt of niet bij stil gestaan wordt door pleegouders omdat het vertrouwen ontbreekt. Wat je dan ziet is dat ineffectieve communicatie de overhand krijgt.
‘Jij en zij’ staan dan tegenover elkaar in plaats van met elkaar.
Voor de positieve bedoelingen die jij hebt om het pleegouderschap richting en vorm te geven, is communicatie nodig. Om doelen te bereiken. En dat is vaak nog een lastige kwestie.
Waarom? Ik ontdekte het volgende.
Dat ik als pleegouder niet altijd oplossingen vind voor eigen groei en ontwikkeling van mijn rol en mijn proces, in het systeem van pleegzorg valt te verklaren. De expertise is vooral gericht op het drama. Dat ik mijzelf in de drama-driehoek liet vervallen, valt niemand te verwijten, behalve mijzelf, toen ik de hulp niet kreeg die ik verwachtte.
Terwijl ik geniet van de verrijking en uitgedaagd wordt om mijzelf te ontwikkelen, ziet de omgeving het drama of juist niet. Er daar tussen wordt hard gewerkt.
Afgelopen week verviel ik er weer in. Lees hier mijn instagrambericht.
Waar dan?
Voor groei en ontwikkeling is het belangrijk uit te gaan van eigen perspectief. De kracht van kwetsbaarheid, eigen beperkingen op tafel leggen en openheid van zaken. Dat is je vertrekpunt.
Hoe kan ik mijzelf ontwikkelen en waar is heb ik hulp bij nodig? Hier is het vertrekpunt jouw richting, jouw rol.
Willen we groeien en ontwikkelen in onze rol en het proces van pleegouder, dan is het vertrekpunt niet het drama, maar leiderschap.
Dat de kracht van kwetsbaarheid vele malen meer oplevert laat de winnaarsdriehoek zien.
De machteloosheid en wanhoop die wij in het begin voelden, valt te verklaren in de dramadriehoek.
Misschien herken jij jouw positie in de drama-driehoek (Karpman) , een mooi model voor het begrijpen van niet-effectieve samenwerking.
Willen we een effectieve samenwerking dan is de winnaars-driehoek een praktisch instrument.
